Wat doet u voor mijn volk?
Het was deze eenvoudige vraag van de Joodse gelovige dr. Michelson, die Jacob Klein Haneveld (1918-1988) aan het denken zette. Israël was een van zijn favoriete onderwerpen voor zijn lezingen. Echter, de vraag van dr. Michelson bracht hem in grote verlegenheid. “Door hem heeft de Heere mijn ogen geopend, dat het niet voldoende is om alleen maar over de toekomst van Israël te spreken, maar dat we ook verantwoordelijkheid dienen te nemen voor het Israël van vandaag”, schreef Klein Haneveld later.
Michelson, opgevoed in de Joods-orthodoxe traditie, was door het lezen van het Nieuwe Testament tot geloof gekomen. Hoewel hem was geleerd dat het een antisemitisch boek was, kon hij zijn nieuwsgierigheid op zeker moment niet langer bedwingen. Tot zijn grote verbazing ontdekte hij dat het tegendeel waar was!
Overtuigd geraakt dat ware liefde voor Israël niet om het Bijbels getuigenis van de Messias heen kan, richtte Klein Haneveld in 1969 samen met Wim Griffioen en Klara van Dijk-Engi de stichting ‘Eerst de Jood’ op. In 1970 werd de naam veranderd in ‘Israël en de Bijbel’. (Alle drie oprichters zijn inmiddels ontslapen.)
Vanaf 1972 ontstond er een nauwe samenwerking met de dames de Kock en Goedhart uit Amsterdam. In de ruim 43 jaar van hun bediening verspreidden zij in diverse landen ruim honderdduizend tweetalige Nieuwe Testamenten.
Ladispoli
Eind jaren ’80 kwam er een stroom Joodse vluchtelingen van achter het IJzeren Gordijn op gang. Zij trokken naar Israël, Duitsland, Amerika, Canada en Australië. In 1989 informeerde een klein berichtje in het Reformatorisch Dagblad over enkele honderden Joodse vluchtelingen die waren gestrand in de Italiaanse badplaats Ladispoli. Na intensief overleg besloot het stichtingsbestuur dat Ton Stier en Piet Beker er naartoe zouden gaan. In een paar dagen tijd werden honderden Hebreeuws-Russische Nieuwe Testamenten verspreid. Het was een groot keerpunt voor de stichting. Vanaf die tijd werd de Bijbelverspreiding een nog grotere prioriteit.
Wereldwijd
Er volgden bij de Engelse uitgever (de Society for Distributing Hebrew Scriptures) al snel nieuwe bijbeluitgaven en de reizen breidden zich uit naar Oekraïne, Duitsland, Israël, Spanje, Griekenland, Marokko, Turkije, Australië, Canada, Noord- en Zuid-Amerika en vele andere landen volgden. Vandaag de dag werken wereldwijd diverse veldwerkers onder het Joodse volk.