Gratis op de hoogte blijven?
Schrijf u in voor onze papieren of digitale nieuwsbrief.
Het was een poosje stil rondom Turkije, maar de laatste tijd duiken er weer allerlei nieuwsberichten op. Met koppen als ‘Turkije en Israël zoeken toenadering’, ‘Turken voeren gesprekken met Saoedi’s’ en ‘Nieuwe Turkse ambassadeur naar Israël’. Het is nauwelijks 2 jaar geleden dat Turkije met veel bombarie zijn ambassadeur terugriep uit Tel Aviv!
Verrassend en heel onverwacht! Maar zijn dat eigenlijk niet dé sleutelwoorden van het afgelopen jaar.
De geruchten over geheime gesprekken tussen Ankara en Jeruzalem en de toenadering tussen de twee landen blijven rondzingen.
Hoezo die toenadering? De Israëli’s hebben toch al zo vaak hun neus gestoten, dus waarom zouden ze weer in zee gaan met de onvoorspelbare Turkse president Erdogan? (Hoe zit dat met die ezel, die 2e keer en diezelfde steen?)
Volgens het geruchtencircuit wil Israël zelfs letterlijk met Turkije ‘in zee’ gaan, want de gesprekken zouden vooral gaan over een pijpleiding tussen de twee landen voor het vervoer van aardgas naar Europa.
Eigenlijk is het kortweg zo: Turkije heeft een tekort aan grondstoffen en weinig geld, en Israël heeft een overschot aan gas en wil graag geld verdienen.
Maar zouden eventuele hernieuwde betrekkingen tussen de twee landen niet op een enorm fiasco uitlopen?
Wat wil de Turkse president Erdogan nu werkelijk van Israël? En hoe laat Turkije dan zien een betrouwbare partner te zijn voor Israël?
Wat een fijne vriend! Als Israël wil doorgaan met het normaliseren van de betrekkingen met regiolanden, en een einde wil maken aan de instabiliteit in het Midden-Oosten, dan is het wellicht verstandiger dat ze zich verre houdt van de Turkse poging om de banden te herstellen.
Want eenmaal in de ‘Turkse fuik’ kan ontsnappen wel eens heel lastig worden. Zeker als je bedenkt dat ‘deze visser’ zeer gemotiveerd is om je te vangen.
J.L.