De herbouw van de tempel in het licht van de eindtijd en het orthodoxe Jodendom

Rondom de Tempelberg is er altijd strijd geweest. Tot tweemaal toe is de tempel verwoest en later werden de Rotskoepel en de Al-Aqsamoskee op deze heilige plaats gevestigd. Op de Rotskoepel staat de tekst ‘God heeft geen zoon – Allah is groter’. Aan de ene kant zien we dus dat God Jeruzalem en de tempel heeft verkoren om daar Zijn Naam te vestigen (1 Kon. 9:3; 11:36). Aan de andere kant zien we ook hoe satan voortdurend probeert de vestiging van Gods Naam te ontkrachten, en er zijn naam aan te verbinden. De Tempelberg staat nog altijd in het middelpunt van het conflictgebied.

De Zoon geïmiteerd

Volgens de Bijbel zal die strijd in de toekomst tot een climax komen. God heeft een Zoon, maar de Bijbel leert dat satan als imitator ook een zoon heeft. Paulus omschrijft hem als ‘de mens van de wetteloosheid, de zoon van het verderf, de tegenstander, die zich ook verheft boven al wat God genoemd of als God vereerd wordt, zodat hij als God in de tempel van God gaat zitten en zichzelf als God voordoet’ (2 Thess. 2:3-4). Satan streeft ernaar om als God te zijn (Jes. 14:12-14; Ezech. 28:15-16). Hij wil zich dan ook maar al te graag op Gods heilige berg, in de tempel laten aanbidden. Bedenk dat in de tijd dat Paulus dit schreef de Tweede Tempel nog niet verwoest was door de Romeinen. In zijn tijd waren veel dingen voor het eindtijdscenario gereed. Theoretisch kon de mens van de wetteloosheid zich in de tempel vestigen. Net als veel andere profetieën over de eindtijd is de vervulling ervan opgeschort naar een later tijdstip. Denk in dit verband ook aan Openbaring 11, waar we lezen over de buitenste voorhof van de tempel die aan de heidenen wordt gegeven en 42 maanden vertrapt zal worden. Deze profetie zal, evenals de laatste jaarweek van Daniël, nog worden vervuld (Dan. 9:27). Daarover hoeven we niet te twijfelen, want God is een Waarmaker van Zijn Woord!

Tempelinstituut

Binnen het Jodendom is er een verlangen naar de herbouw van de tempel. Zo richtte rabbijn Yisrael Ariel in 1987 het Tempelinstituut op om alles voor de herbouw van de tempel gereed te maken. In de loop van de tijd zijn alle tempelattributen gemaakt en zijn de bouwtekeningen klaar. Er is zelfs een Sanhedrin (Joodse raad) samengesteld evenals een opleidingscentrum voor priesters. Voor hen worden in de woestijn oefensessies gehouden en volgens hun website zou zelfs de belangrijke rode vaars reeds zijn gefokt (zie Num. 19:2-13).

De tempel in het Jodendom

Het Tempelinstituut timmert dus flink aan de weg en is daarbij actief met allerlei crowdfundacties. Veel christenen denken hierdoor dat verreweg de meeste religieuze Joden graag de tempel willen herbouwen en de offerdienst opnieuw willen invoeren. Toch wordt hierover binnen het (orthodoxe) Jodendom heel verschillend gedacht. Zoals Pieter Siebesma in zijn artikel aangeeft houden de meeste (ultra)orthodoxe Joden vast aan het gedachtegoed van de middeleeuwse rabbijn Maimonides (1138-1204), ook wel bekend als Rambam. Hij leert dat eerst de Messias moet komen en daarna onder Zijn leiding de tempel zal worden herbouwd. Veel orthodoxe Joden verwerpen dan ook het gedachtegoed van het Tempelinstituut dat liever vandaag dan morgen nog begint aan de herbouw van de tempel. Ik vraag mij vaak af hoe het Tempelinstituut deze grote groep orthodoxe Joden, die vasthouden aan het gedachtegoed van Maimonides en willen wachten op de Messias, toch mee gaat krijgen in de herbouw van de tempel.

Toekomstig drama op de Tempelberg

Dit brengt ons dan ook bij het grote drama dat zich in de eindtijd op de Tempelberg zal afspelen. Op listige wijze zal de ‘mens van de wetteloosheid’ het Joodse volk misleiden door zich voor te doen als Israëls beloofde messias. Aangezien de orthodoxe Joden binnen afzienbare tijd de grootste groep in Israël zullen vormen, zal hij ongetwijfeld vooral hen misleiden door zoveel mogelijk op hun gedachtegoed aan te sluiten. Als messiasfiguur zal hij voor hen de tempel herbouwen, en in het geval de tempel er al staat, zal hij deze inwijden en zich laten aanbidden. Denk ook aan wat de Heere Jezus, juist tegen de religieuze leiders van Zijn tijd zegt: “Ik ben gekomen in de Naam van Mijn Vader maar u neemt Mij niet aan. Als een ander komt, in zijn eigen naam, die zult u aannemen” (Joh. 5:43). Opvallend binnen het chassidisme is ook de zeer verheven positie van de rebbe, die door zijn volgelingen als een soort middelaar wordt gezien.

Wat een dieptepunt zal dit voor het Joodse volk worden! Degene die ze als messias verwelkomen, zal zich uiteindelijk tegen hen keren. De valse vrede zal omslaan in onverwacht verderf (1 Thess. 5:1-3). Met dit gegeven in het achterhoofd kunnen we ons ook meer verplaatsen in het moment dat ze Hem zullen zien die zij doorstoken hebben. We lezen: “Zij zullen over Hem rouw bedrijven, als met de rouwklacht over een enig kind; en zij zullen over Hem bitter klagen, zoals men bitter klaagt over een eerstgeborene” (Zach. 12:10).

Het Messiaanse Vrederijk

In Ezechiël 40-48 lezen we dat in het Messiaanse Vrederijk de tempel herbouwd zal worden. Let op: Deze tempel moeten we dus niet verwarren met de tempel die in de (nabije) toekomst nog gebouwd wordt en waar de mens van de wetteloosheid zal plaatsnemen.

Het is overigens heel verdrietig dat er ook vanuit de christenheid zoveel steun is voor dit project, en er veel geld wordt gedoneerd voor de herbouw van de tempel. De Israëlische voorganger Meno Kalisher zei onlangs nog: “Als kerk, het Lichaam van Christus, moeten we blijven bij onze roeping. Namelijk het rijke en levensveranderende Evangelie van Jezus de Messias delen met Jood en heiden. Dát is onze taak, blijf daar dan ook bij!” In het Messiaanse Vrederijk zal de Heere Jezus Christus zowel Koning als Priester zijn naar de ordening van Melchizedek. “Ja, Híj zal de tempel van de HEERE bouwen, Híj zal met majesteit bekleed zijn, Híj zal zitten en heersen op Zijn troon. Híj zal Priester zijn op Zijn troon; tussen die Beiden zal vredesberaad plaatsvinden” (Zach. 6:13).